Dünyanın Ortanca Çocuğu

    "Bizler tarihin ortanca çocuklarıyız... bir amacımız yok; ne büyük savaş ne de büyük bir buhran yaşadık... bizim savaşımız ruhani savaş... ve bunalımımız kendi hayatlarımız..." demişti Chuch Palahniuk. Bazen dünya üzerine düşündüğümde bir nebze hak veriyorum. Evet Chuck -lan öyle diyeel- biz sahiden tarihin ortanca çocuklarıyız. Büyük imparatorlukların olmadığı bir zamanda, onları bitiren büyük savaşlardan biraz sonra doğduk. Hala savaşların etkisinin sürdüğü ama bir yandan da hiç olmamışlar gibi davrandığımız yıllardayız. Büyük kardeşlerimiz Çekmiş o acıları, şimdi bize anlatıyorlar. "Neyse ki siz görmediniz" diyorlar.

    Evet Chuch biz sahiden tarihin ortanca çocuklarıyız. Küçük kardeşlerimizin ileride nasıl hayatlar yaşayacağını hayal dahi edemiyoruz. Bilim kurgu filmlerinde gördüklerimiz bile günlük hayatın sıradanı olacak onlar için. Doğum günü kutlamaya başka gezegene gidecekler mesela. Biz kalkıp taksime gidiyoruz en fazla. Ve belki bununla birlikte büyük kuraklık da görmeyeceğiz, açlık da susuzluk da. O yüzden küçük kardeşlerimize acıyoruz biraz da.

    Evet Chuck biz sahiden tarihin ortanca çocuklarıyız. Bir yerlerde insanlar ölüyor. Hem de her gün her saniye, bir yerlerde ise insanlar hiç ölmeyecek gibi yaşıyor. Bir yerlerde sopaları birbirine sürtüp ateş yakan insanlar var, bir yerlerde insan dna'sıyla oynayan insanlar. Bir yerlerde iki yudum pis su için kavga eden insanlar var, bir yerlerde ise koca yemeği beğenmeyip çöpe döken insanlar.

    Ve tüm bunları düşününce Chuck. aslında ortanca çocuk insanoğlunun kendisidir. Tarihinin hiçbir zamanında mutlu olamamış, bir şekilde kendine bir dert bulmuştur. Şöyle bir oturunca "şu yılda yaşamak isterdim" dediğim hiçbir zaman yok be Chuck. Ya savaş var kıyamet gibi ya da etrafta doğru düzgün bir yeşillik yok. Ne yapıp edip bir şekilde yaşanmaz yapıyoruz burayı. Bizler ailenin yaramaz çocuğuyuz Chuck. yaptığı şeyleri düşünmeden yapan, en son pişman olup özür dileyen bir çocuk. Evdeki en güzel vazoyu yüzyıllardır kırıp kırıp yapıştırmaya çalışıyoruz. Ama artık olmuyor be Chuck. Ne vazonun yapıştırılmaya hali kaldı, ne de bizim yapıştırmaya yüzümüz.