Kaçış

Mutsuz olduğunuzda ne yaparsınız? Ben uyurum. Uzaklaşmak isterim bu dünyadan, kaçmak isterim gerçeklerden, insanlardan… Orada farklı bir dünyanın beni beklediğini bilirim çünkü. Hiçbir şeyin gerçek olmadığı, istediğimi yapabildiğim özgür bir dünya.

Hemen tepki verdiğimde kötü şeyler olabileceğini düşünürüm çünkü. Sonradan pişman olmaktansa bir süre geçmesini beklerim, o sürede sessizce bir köşede oturup kendi kendimi yemektense açarım yelkenimi farklı denizlere açılırım. Uyandığımda beni üzen şeyi artık daha az umursar halde olurum, sanki beni ilgilendirmiyormuş gibi. Ne kadar uykum olmasa da bir şekilde uyumaya çalışırım. Belki daha güzel bir yer beni bekliyordur diyerek kapatırım gözlerimi.

Hiç kötü şey olmamışçasına en sevdiğim dostlarımla güzel bir gün geçiririm belki orada, kalabalıktan uzak harika bir yerde. Oradaki güzellikler içimi rahatlatır, geçici de olsa mutlu bir yerde yaşamış olmanın mutluluğunu bir kazanç olarak görürüm. Kaçarım işte tüm dünyadan.

Kendimdendir belki bu kaçış, düşünmekten, sorunların üstüne gitmekten, onları sahiplenmekten. İster kendimden olsun ister dünyadan isterse insanlardan, bu bir kaçıştır sonuçta, kimsenin erişemediği gizemli bir dünyaya, geri döneceğimi bile bile kaçıştır. Belki de bir kaçıştan çok bir süreliğine bir ağacın altında dinlenmektir. Vakti geldiğinde geri döneceğim kalabalıktan bir süre ayrılıp büyük bir ağacın altında dinlenmektir, hiçbir şeyin ulaşamayacağı kadar uzakta olan huzur dolu büyük bir ağaç.